Polska Implementacja Krajowa HL7 CDA (PIK HL7 CDA) jest oficjalną specyfikacją reguł tworzenia elektronicznej dokumentacji medycznej w Polsce, opracowaną i opublikowaną przez CSIOZ. Można ją również znaleźć w repozytorium ART-DECOR, gdzie dostęp do niej zapewnia aplikacja ART. Opublikowana specyfikacja zawiera ponad 200 szablonów CDA oraz zbiory wartości (słowniki) wykorzystywane w regułach walidacyjnych. Opublikowana została również instrukcja jej stosowania, przykłady dokumentów medycznych oraz narzędzia do walidacji dokumentów tworzonych przez implementatorów. PIK HL7 CDA jest dokumentacją trudną w czytaniu i jeszcze trudniejszą w implementacji. Osoby podejmujące się tego zadania muszą nabyć sporo wiedzy na temat interoperacyjności, standardu HL7 CDA i zasad poprawnej jego implementacji, żeby właściwie z niej korzystać.

Czytaj dalej

Jednym z elementów toczącej się w Polsce dyskusji o elektronicznej dokumentacji medycznej, jest dyskusja o podpisach elektronicznych. W czasie konferencji oraz innych spotkań spotykam się z całym spektrum opinii na temat podpisów, ale uczciwie trzeba stwierdzić, że większość lekarzy raczej umniejsza znaczenie podpisu elektronicznego, niż popiera jego wdrażanie. Tymczasem zastosowanie elektronicznego podpisu do autoryzacji dokumentów w największym stopniu jest w osobistym interesie lekarzy.

Czytaj dalej

Mówiąc o Elektronicznej Dokumentacji Medycznej często wspomina się o konieczności jej autentykacji przez wystawcę. Jedną z metod takiej autentykacji jest tzw. bezpieczny podpis elektroniczny weryfikowany przy pomocy kwalifikowanego certyfikatu.

Czytaj dalej

Jednym z aspektów standaryzacji interoperacyjnej danych i systemów w ochronie zdrowia jest konieczność stosowania określonych metod identyfikacji obiektów reprezentowanych w tych systemach.

Podstawowym założeniem interoperacyjności jest wyeliminowanie lub ograniczenie konieczności uzgadniania formatów i protokołów pomiędzy stronami podejmującymi wymianę informacji. Jeżeli dany obiekt (np. pacjent, lekarz, dokument, zdarzenie) ma być rozpoznawalny dla odbiorcy dokumentu lub komunikatu w taki sam sposób jak dla jego autora, czy nadawcy, to stosowane identyfikatory muszą być globalnie unikatowe i weryfikowalne poza kontekstem wymiany.

Czytaj dalej